Apostelen 2

⁷Hoe durft hij dat te zeggen? Hij slaat godslasterlijke taal uit: alleen God
kan immers zonden vergeven! ⁸Jezus had meteen door wat ze dachten en
dus zei hij: ‘Waarom denkt u zoiets? ⁹Wat is gemakkelijker, tegen een
verlamde zeggen: “Uw zonden worden u vergeven” of: “Sta op, pak uw bed
en loop”? ¹⁰Ik zal u laten zien dat de Mensenzoon volmacht heeft om op
aarde zonden te vergeven.’ Toen zei hij tegen de verlamde: ¹¹‘Ik zeg u, sta op,
pak uw bed en ga naar huis.’ ¹²Meteen stond hij op, pakte zijn bed en ging weg;
allen die dit zagen, stonden versteld en loofden God. ‘Zoiets hebben we nog
nooit gezien,’ zeiden ze.

¹³Jezus vertrok en ging weer naar het meer. Een grote mensenmenigte kwam
naar hem toe, en hij onderwees hen. ¹⁴Toen hij verderging zag hij Levi, de
zoon van Alfeüs, bij het tolhuis zitten, en hij zei tegen hem: ‘Volg mij.’ Levi stond
op en volgde hem. 

 

 ¹⁵Op een keer was hij bij Levi thuis uitgenodigd voor een maaltijd, samen
met zijn leerlingen en een groot aantal tollenaars en zondaars, want velen
van hen volgden hem. ¹⁶Toen de farizese schrift geleerden zagen dat hij
samen met zondaars en tollenaars at, zeiden ze tegen zijn leerlingen:
‘Eet hij met tollenaars en zondaars?’ ¹⁷Jezus hoorde dit en zei tegen hen:
‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel;
ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’

 

¹⁸De leerlingen van Johannes en de farizeeën hadden de gewoonte regelmatig
te vasten. Er kwamen mensen naar Jezus toe, die hem vroegen: ‘Waarom
vasten de leerlingen van Johannes en de leerlingen van de farizeeën wel,
maar uw leerlingen niet?’ ¹⁹Jezus antwoordde: ‘Bruiloftsgasten kunnen toch
niet vasten zolang de bruidegom bij hen is? Nee, zolang ze de bruidegom bij
zich hebben, kunnen ze niet vasten. ²⁰Maar er komt een dag dat de bruidegom
bij hen wordt weggehaald, en dan is het hun tijd om te vasten. ²¹Niemand
verstelt een oude mantel met een lap die nog niet gekrompen is, want dan
trekt de nieuwe lap de oude stof kapot en wordt de scheur nog groter.
 ²²Niemand giet jonge wijn in oude leren zakken, want dan scheuren ze open en
 gaat de wijn verloren, net als de zakken zelf. Jonge wijn hoort in nieuwe zakken.’

 

²³Eens liep hij op een sabbat tussen de korenvelden door. Zijn leerlingen
gingen de velden in en begonnen aren te plukken. ²⁴‘Kijk eens!’ zeiden de
farizeeën tegen hem. ‘Waarom doen ze iets dat op sabbat niet mag?’ 
²⁵Maar hij antwoordde: ‘Hebt u dan nooit gelezen wat David deed toen hij en
zijn metgezellen gebrek leden en honger hadden? ²⁶Hij ging het huis van
God binnen – Abjatar was toen hogepriester – en at van de toonbroden,
waarvan alleen de priesters mogen eten. En hij gaf ze ook aan zijn mannen
te eten.’ ²⁷En hij voegde eraan toe: ‘De sabbat is er voor de mens,
en niet de mens voor de sabbat; ²⁸en dus is de Mensenzoon ook heer
en meester over de sabbat.’

Marcus 2:1-28
Nieuwe Bijbelvertaling (NBV)

3¹Weer ging hij naar de synagoge. Daar was iemand met een verschrompelde
hand. ²Ze letten op hem om te zien of hij die op sabbat zou genezen, zodat
ze hem zouden kunnen aanklagen. ³Hij zei tegen de man met de verschrompelde
hand: ‘Kom in het midden staan.’ ⁴Aan de anderen vroeg hij: ‘Wat mag men op
sabbat doen: goed of kwaad? Een leven redden of het vernietigen?’ Maar ze zwegen.
 ⁵Hij keek hen boos aan, maar ook diepbedroefd vanwege hun hardleersheid, en
toen zei hij tegen de man die in het midden stond: ‘Steek uw hand uit.’ Hij stak
zijn hand uit en er kwam weer leven in. ⁶De farizeeën verlieten de synagoge en
gingen meteen met de Herodianen overleggen hoe ze hem uit de weg
zouden kunnen ruimen.

 

Jezus, de menigte en zijn leerlingen

⁷Jezus week met zijn leerlingen uit naar het meer, en een grote menigte
uit Galilea volgde hem. Ook uit Judea ⁸en Jeruzalem, uit Idumea en
het gebied aan de overkant van de Jordaan en uit de omgeving van
Tyrus en Sidon kwamen veel mensen naar hem toe, omdat ze hadden
gehoord wat hij allemaal deed. ⁹Hij zei tegen zijn leerlingen dat ze een
boot voor hem gereed moesten houden, om te voorkomen dat hij door de
menigte onder de voet zou worden gelopen. ¹⁰Allerlei zieken verdrongen
zich om hem aan te raken, want hij had al veel mensen genezen. 
¹¹Telkens als de onreine geesten hem zagen, vielen ze voor hem neer
en schreeuwden: ‘Jij bent de Zoon van God!’ ¹²Hij sprak hen bestraffend toe,
en verbood hun bekend te maken wie hij was.

 

¹³Hij ging de berg op en riep al degenen bij zich op wie hij zijn keuze had
laten vallen, en ze kwamen naar hem toe. ¹⁴Hij stelde twaalf van hen
aan als apostel; ze moesten hem vergezellen, en hij wilde hen ook uitzenden
om het goede nieuws bekend te maken. ¹⁵Ze kregen de macht om demonen
uit te drijven.  ¹⁶ De twaalf die hij aanstelde, waren achtereenvolgens
Simon, die hij de naam Petrus gaf, ¹⁷ Jakobus, de zoon van Zebedeüs,
Johannes, de broer van Jakobus (aan deze twee gaf hij de naam Boanerges,
wat ‘zonen van de donder’ betekent), ¹⁸Andreas, Filippus, Bartolomeüs,
Matteüs, Tomas, Jakobus, de zoon van Alfeüs, Taddeüs,
Simon Kananeüs ¹⁹en Judas Iskariot, die hem heeft uitgeleverd.

 

Jezus, de schriftgeleerden en zijn verwanten

²⁰Hij ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te gaan eten. ²¹Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had hij zijn verstand verloren.

 

²²Ook de schrift geleerden die uit Jeruzalem gekomen waren, zeiden: ‘Hij is
bezeten door Beëlzebul,’ (satan) en: ‘Dankzij de vorst der demonen kan hij demonen uitdrijven. ²³Toen hij hen bij zich geroepen had, sprak hij tot hen in gelijkenissen:
‘Hoe kan Satan zichzelf uitdrijven? ²⁴Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden; ²⁵als een gemeenschap innerlijk verdeeld is, zal die gemeenschap niet kunnen standhouden. ²⁶En als Satan tegen zichzelf in opstand is gekomen en verdeeld is, kan ook hij niet standhouden, maar gaat hij zijn einde
tegemoet. ²⁷Bovendien kan niemand het huis van een sterkere binnengaan om zijn inboedel te roven, als hij die sterkere niet eerst vastgebonden heeft; pas dan kan
hij zijn huis leeghalen. ²⁸Ik verzeker u: alle wandaden en godslasteringen, hoe erg
ook, kunnen de mensen worden vergeven, ²⁹

maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbaar vergrijp.’
 ³⁰Dit omdat ze gezegd hadden: ‘Hij is bezeten door een onreine geest.’

 

³¹Intussen waren zijn moeder en zijn broers aangekomen. Ze stuurden iemand
naar binnen om hem te halen. Zelf bleven ze buiten wachten. ³²Er zat een

groot aantal mensen om hem heen, en die zeiden tegen hem: ‘Uw moeder
en uw broers staan buiten en zoeken u.’ ³³Hij antwoordde: ‘Wie zijn mijn
moeder en mijn broers?’ ³⁴Hij keek de mensen aan die in een kring om
hem heen zaten en zei: ‘Jullie zijn mijn moeder en mijn broers.  ³⁵Want
iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en zuster en moeder.’

 

Uit: Marcus 3:1-35
Nieuwe Bijbelvertaling (NBV)

* ‘Jezus Christus’.
* ‘toen Johannes in de woestijn doopte’.
*14 Hij stelde twaalf van hen aan (als apostel)
* ‘uw  broers en uw zusters’

De   apostelen in de christelijke Kerk

In de christelijke traditie worden de twaalf apostelen
als de grondleggers van de kerk beschouwd.
Daarom noemt deze kerk zich in haar geloofsbelijdenis
ook graag een apostolische kerk. Dit verwijst naar
de leer van de kerk

(die zou conform de leer van de apostelen zijn).
Een apostel is iemand die gezonden wordt om een
boodschap over te brengen. De term wordt in de
christelijke traditie met name gebruikt voor iemand
die door Jezus is uitgezonden om het evangelie
te verspreiden.

Bron: Wikipedia.org